Door het Kielerkanaal

Vanuit Møn maakten we een rustige maar snelle oversteek naar Kiel. Binnen nog geen 10 uur komen we aan in Kiel. De dag daarna gingen we met de bus om Kiel te verkennen. We kwamen erachter dat er hier een erg grote Decathlon zit en vonden het dan ook leuk om daar even een kijkje te nemen. In Kiel is zeilen een erg geliefde sport en daar blijkt de Decathlon ook op ingespeeld te hebben. Ze hebben namelijk een zeer uitgebreide zeilafdeling. Met zelfs een volledig opblaasbare zeilboot. Maar dat is niet waar wij voor komen. Kim zocht nog een nieuwe zeilbroek, IJsbrand wilde nog een snorkel setje en Joost moest nieuwe wandelschoenen. Ook besloten we een 2-persoons hangmat te kopen, dat leek ons ideaal om tijdens het Kielerkanaal heerlijk in te chillen. Ook namen we nog een nieuwe lijn mee om onze pulldown voor de gennaker te vervangen. Deze was namelijk door het vele gebruik flink beschadigd geraakt. Met flink geladen tassen arriveerden we weer terug aan boord.

De volgende dag vertrokken we rond een uur of 11 uit Kiel. Het zou een lange en vrij saaie tocht worden omdat we wisten dat we alles moesten motoren. Het Kielerkanaal is best breed en dit moet ook omdat alle zeeschepen die van de noordzee naar de Oostzee willen hier doorheen gaan. Hierdoor komt het dat het niet ongewoon is dat er even een boot van 30 meter breed en 200 meter lang langs jouw zeilboot wilt. Toen leek onze boot toch ineens erg klein. Het was de eerste dag heel erg warm, ruim 30 graden en geen wind zelfs in onze nieuw aangeschafde hangmat was het niet uit te houden. Gelukkig vonden we een parasol aan boord en deze hadden we met een combinatie van Lijnen en de pikhaak zo opgehangen dat we allemaal in de schaduw konden zitten. Na de hele dag motoren kwamen we aan in een stad langs het kanaal waar we konden overnachten. 
De volgende ochtend gingen we weer vroeg weg. Het weer was helaas hetzelfde en we smolten nog net niet aan dek. IJsbrand kwam toen met het geniale idee om de putjes in het dek af te dichten en de kuip vol met water te zetten. Dit zorgde voor een heerlijk voetenbadje zodat we koel konden blijven. We hadden er ook voor gekozen niet het Kielerkanaal te volgen maar de oude Viking route te volgen over Eider. Dit duurte wat langer maar het was wel een leukere route en in de Eider mochten we wel zwemmen. Op het heetst van de dag gooide we 2 stootwillen op sleeptouw en sprongen we lekker het water in. Rond een uur of 7 kwamen we bij een brug aan en nadat we hier een tijdje voor gelegen hadden ging hij maar niet open. We zaten al bijna 15 minuten te wachten totdat de havenmeester naar ons riep dat hij op zondag niet open ging. Gelukkig was er naast de brug ook een haven dus besloten we hier maar te overnachten. 
Vroeg in de ochtend gingen we, hopelijk, naar het einde van de Eider. Het zat die dag gelukkig wel mee en alle bruggen gingen voor ons open en al snel kwamen we aan in Tönning. Aan de kade waar we lagen zaten 2 Duitse gasten wat bier te drinken en we raakte al snel met ze aan de praat. Ze kwamen beide uit Tönning en één van de twee zeilde zelf ook. We nodigde ze uit om een biertje te komen doen. Die uitnodiging accepteerde ze en omdat onze bier voorraad redelijk laag was namen ze zelf ook nog wat mee en met wat bedoel ik twee trays bier en een fles schnapps. Het was een gezellige avond en ondanks het taal verschil hebben we grappige en goeie gesprekken gehad.