Op naar Zweden

Vandaag vertrekken we naar Ystad in Zweden, dit is een tocht van ongeveer 30 mijl dus 6 uur zeilen. We worden rustig aan wakker en vertrekken rond een uur of 2, hiervoor was er weinig wind dus dat had weinig zin om dan al te vertrekken. We vertrekken met de wind in de kont en we hijsen de spinaker. Dit is een zeil dat gemaakt is voor lichte wind van achteren en met dit zeil gehesen schieten we over het water met 6 tot 7 kopen. Met deze snelheid wordt de tocht al snel 1 tot 2 twee uur korter. Onderweg worden we nog begroet door een school van 10 dolfijnen, die een tijdje gezellig met de boot mee zwemmen. De tijd schiet voorbij een voor we het weten is het alweer etenstijd. 

Gisteravond merkte we al dat de gasfles vrij leeg was maar we konden nergens meer gas halen. We hadden heel de dag geen gas gebruikt om er voor te zorgen dat lekker warm konden avondeten. Dit was ons helaas niet gegund en halverwege het koken was de gas op. Daar zaten we dan zonder gas en maar half gare pasta, geen avondeten voor ons. We rekenen even uit en we doen er nog zo'n 3 kwartier over voor we de haven binnenlopen.

Eenmaal aangekomen in Ystad springen we van boord om naar de eerste friettent van de stad te gaan. Al snel zien we een bordje met bar/restaurant en we besluiten om deze te volgen. We komen uit  in een super mooie buitenrestaurant dat er een middeleeuws uitzag. Het restaurant werd volledig omringt door gebouwen uit de oudheid en we zaten op ruw houten picknicktafels. We kregen uitleg over de kaart waar in totaal 3 gerechten op stonden. En we kiezen voor het huis gebrouwen witbier en het nationale gerecht. Dit gerecht bestaat uit een bodem van een crêpe met daarop een omelet van 3 centimeter waarop een uitgebakken spek ligt. Wij, de hongerige zeilers, verorberen deze lekkernij maar krijgen er op het einde moeite mee. Het is een zeer machtig gerecht en zelfs ijsbrand, die een bodemloze put is, zit vol hiervan. 

Ahoy,

Tim