Een stevig tochtje

Op 12 oktober vertrokken we van de thuishaven richting de roompot sluizen. Vanuit hier konden we namelijk mooi oversteken naar Engeland. De dag zag er niet veel belovend uit, veel regen en weinig wind. We hebben gelukkig niet hoeven motoren en kwamen om 11u aan op de ankerplek. Vervolgens zijn we snel in bed gedoken, want de dag erna hadden we een lange dag. 

Om 8u klonk de wekker en onze eerste stop was bij de roompot haven om te bunkeren ('tanken' op z'n zeils). De havenmeester had echter niet zoveel haast op zondag en om half 11 konden we tanken. Om 12u gingen we de zee op richting lowestoft, de zeilen werden direct gehezen en we konden volle kracht vooruit. Met kleine buitjes, veel wind en af en toe een lekkere zon begon de dag prima. Naarmate we verder op zee kwamen, werden de golven ook steeds hoger. Hoe hoger de golven, hoe gaver ik dit vond en hoe witter Joost er uit begon te zien. Joost had het er maar zwaar mee en besloot na een paar zeezieke uurtjes in bed te duiken. 

IJsbrand en ik vervolgende onze weg richting Engeland en het begon steeds harder te waaien, dat is ook de reden dat we uiteindelijk het grootzeil 2 keer gereeft hebben en ook het fok kleiner hebben gemaakt, echter deed dit niks met de snelheid, we gingen namelijk alsnog met 8 knopen over de grond vooruit. Niet alleen de wind werd meer, ook de golven werden meer, die als een soort muur op je afkwamen en al zijn water over je heen gooide, plus in de kuip. De golven waren soms zo hoog dat in 360° graden de horizon niet te zien was. Ik was maar bang dat de boot omgeduwd zou worden, maar IJsbrand vertelde dat dit onmogelijk was en dat de golven dan nog wat hoger moesten zijn dan dit. We waren tot de conclusie gekomen dat de golven 5 meter hoog waren op z'n max. 

We kregen honger en IJsbrand besloot als een of andere held met deze golven te gaan koken. Echter toen de rijst op stond en al het eten in de pan lag, kwam ook IJsbrand een beetje wit naar buiten met de vraag of ik het kon afmaken. Tijdens het eten konden we genieten van een hele mooie zonsondergang. Toen de zon onder was, besloot ik snel nog even een extra laagje aan te trekken tegen de kou. Echter was mijn jas van binnen en van buiten al helemaal doorweekt door die golven die elke keer over me heen sloegen. Hierdoor heb ik een hele koude nacht doorgemaakt en was ik blij dat Joost om 12u uit zn bed kwam, om mij over te nemen. Ik kroop snel onder de dekens om op te warmen en om half 3 werd ik gewekt door IJsbrand, zodat hij ook nog eventjes kon slapen. Met het aankleden van mijn kleren, merkte ik al dat het mijn tijd was om zeeziek te worden. Gelukkig was ik snel genoeg buiten en kon mn maag weer een beetje tot rust komen. Joost en ik vervolgende onze weg in de kou en dat ging heel erg goed. Het was de eerste keer dat Joost en ik samen gezeild hadden en dat beviel heel erg goed. Toen de haven in zicht kwam hebben we IJsbrand gewekt, zodat hij nog even in de boeken kon duiken om over de haven te lezen. Om 6u kwamen we bij de haven aan en moesten we tot 7u uur wachten tot de brug open ging en vervolgens toen we onze plek gevonden hadden gingen we snel richting dromenland.

Ahoy Kim