Koers pal noord

Als we 's morgens wegvaren uit Peterhead horen we nog gesnurk uit de boot van Henk. Die lag nog lekker te slapen. Gelijk heeft hij ook wel want de dag daarvoor had hij maar twee uurtjes rust kunnen pakken. Na Peterhead kregen we de keuze om door de Caledonian cannal heen te gaan, of om volledig om de noordkant van Schotland te varen. De laatste was een flinke weg om, maar dat is natuurlijk wel de ultieme uitdaging. De wint is zuid-zuid-oost en we besluiten naar het hoge noorden te gaan. Op naar Wick, een plaatsje op het noordoostelijke puntje van Schotland. Met de wind in  onze rug besluiten we de uitdaging aan te gaan. Met de gennaker op zijn we zo ineens ter hoogte van Wick. We pakken een Snelle Jelle. "Ik ga nog even een stukje!" zegt Pieter tegen mij.  En dan belanden we ineens bij de Orkney Islands, een archipel ten noorden van wick. We leggen rond een uur of vier aan in Kirkwall de hoofdstad van de Orkney Islands. Dit is een historisch stadje ooit door de noormannen gesticht. En vanwege hun geschiedenis voelen ze zich meer scandinavisch dan schots. Het was dan al een tijdje ligt aan worden, maar we zijn moe dus we gaan alsnog maar lekker slapen.