Storm op komst

Na het avond eten nemen we nog een kijkje naar de weersverwachting. Er ontstaat een lage druk gebied in het zuiden van Noorwegen, dit betekent dat er storm aan zit te komen. Het is wel de richting waar we heen moeten. Nu is het nog rustig, er is weinig wind dus heeft het geen zin om te vertrekken. Vannacht rond een uur of 12 begint 't met waaien en de 24 uur daarna neemt de wind steeds meer toe met morgen nacht het hoogte punt. 

We willen naar Kristiansand zo'n 90 mijl naar het zuiden. Met een gemiddelde snelheid van 5 knopen doen we daar 18 uur over en dan zouden we optijd aan komen om te schuilen voordat het weer losbarst. We varen zonder moeite de haven uit en op zee hijsen we de zeilen. Er is nog minder wind dan voorspeld en zelf de gennaker blijft nog maar net bol staan. We gaan met slechts anderhalve knoop door het water. Maar we hebben de stroom mee en gaan daardoor alsnog met 3 knopen op ons doel af. In de loop van de ochtend neemt de wind toe dit geeft goede hoop om optijd aan te komen. Als we het niet optijd redden zullen we een schuilplaats dichterbij moeten zoeken. Dit is echter minder gewenst want in de vaarwijzer staat dat het bier rijkelijk uit de tap stroomt in Kristiansand en door al dat zeilen krijg ik wil zin in vers pils van de tap. 

Nu de wind meer aanneemt, maken we meer vaart en de achterstand die we hadden opgelopen halen we met gemak weer in. Het gaat zelfs zo lekker dat we 4 uur eerder in Kristiansand zijn. 

Het was een pittige tocht en ons energie niveau is laag, dit maakt dat we vanavond nog geen kroeg zullen opzoeken maar rustig een filmpje kijken op de boot. Na de film gaan we vermoeid in ons bed liggen. Maar van slapen komt het niet. De storm wordt heviger. We hadden gehoopt hier rustig te kunnen liggen maar de steiger waar wij aan liggen is totaal niet beschut de golven slaan recht op onze stijger in. Door elke golf wordt de boot mee genomen en komt dan met één ruk tot stilstand en drijft dan weer terug om het geheel weer te herhalen. Alle lijnen waar de boot mee vast licht kraken en kreunen door de last die ze ervaren. Dit kan niet langer zo. Samen ga ik met Tim en Joost naar buiten om de boot zo stevig mogelijk vast te leggen. Alle schippers van de andere boten zijn ook wakker. Iedereen is bezig de schade aan hun eigendom te beperken. Met z'n drieën gooien we allerlei lijnen heen en weer en trekken alles strak. Één, twee, hup! Strak genoeg? Nee het moet nog strakker. En weer tellen we af één, twee, hup! Hoe dichter de boot bij de steiger ligt hoe minder deze de vrijheid heeft om heen en weer te gaan. als ik naar de steiger kijk zie ik hoe deze met elke binnenrollende golf mee beweegt. Het is spectaculair om te zien maar dit had ik liever niet meegemaakt. 

Uiteindelijk lukt t ons de boot relatief stabiel vast te krijgen en kijken we of we nog een paar uur kunnen slapen. Vlak voor dat ik m'n bed in stap bedenk ik me dat ik Kim helemaal niet gezien heb. Als ik de volgende ochtend hiernaar vraag, zegt ze me dat ze niet eens wakker is geworden. Ik kan het me niet voorstellen maar ben ook wel jaloers op de nachtrust die zij wel heeft gehad. Ik loop over dek om de schade te inventariseren. Twee lijnen zijn zo ver uitgerekt dat ik de structurele integriteit niet meer durf te vertrouwen. Fijn genoeg is er hier een boot winkel waar we nieuwe lijnen kunnen halen en schokdempers die in het vervolg zulke avonden comfortabeler moeten maken. 

De tweede avond in Kristiansand is het moment dan eindelijk daar. Tijd voor de kroeg. We vinden een karaoke bar. Waar heerlijk wordt gezongen. We staan ervan versteld van het talent waarmee de Noren zingen. We vermaken ons prima zolang de bankrekening het toelaat. Rond een uur of één begint het gebrek aan nachtrust aan mij te knagen en we besluiten terug naar de boot te gaan. We liggen nu op een beter beschutte plaats en dat doet ons goed.