Een reis door de ruimte

13 juli de zee op

Om 6 uur staat Pieter te springen, kom we gaan de zee op

Om 8:30 zijn we op open zee. Het is er grijs in wel vijftig tinten. 

Grijs en water zorgen voor weinig zicht.

Er is wel wind en golven. 

Met volle zeilen sjezen we over de zee. Aan de wind

Ik was toch nog niet uitgeslapen en een beetje humeurig  en zeg tegen de schipper dat ie wel even zonder mij kan. Een tijdje op bed, en me laten wiegen door Yemaya doet me goed.

Als ik weer boven kom, is het weer wat beter geworden 

Maar het persoonlijke weer van Pieter is wat minder geworden. Hij ziet een beetje bleekjes en klaagt dat de stuurautomaat niet goed werkt.

Een aantal maagledigingen maken de zaak niet veel beter. 

Er komt een moment dat ik soep ga maken. 

Zelf heb ik dorst en zo’n zeezieke maag van de schipper vind dat vast ook wel fijn.

Dus maak ik er nog een kopje kippenbouillon bij.

Dan doe ik iets wat je niet op een boot moet doen, die door wind kracht 5 - 6 zeilt.

Ik sta met 2 losse handen in de keuken.

Ik voel de boot onder mijn voeten verdwijnen en als een astronaut zweef ik door de ruimte

Om dan binnen no time, weer met de zwaarte-kracht verenigd te worden in het hangkastje achter de kaartentafel. Alle soep heeft ook gezweefd en is niet terug gekomen in de bekers die ik nog in mijn handen heb. 

Deze ruimte reis haalt ons uit de twijfel; door varen naar Scheveningen of toch afbuigen naar Stellendam. Nog 5 (Scheveningen) of nog 2 (Stellendam) uur varen. Het wordt 2 uur naar Stellendam. 

Uren later herinneren vastgeplakte  ringentjes vermicelli  op de hangkast nog aan mijn ruimte reis.