Heroes-David Bowie

Na de sundowner van gisteren is het vandaag weer tijd om te vertrekken. Er is een lekker briesje voorspeld en die willen we niet voorbij laten gaan. Wind is namelijk schaars de laatste tijd. Het vertrek is probleemloos en we worden in het Nederlands nog een ‘goede reis’ gewenst vanaf de pier. We varen om Coquet eiland zoals de havenmeester ons had geadviseerd en hijsen de zeilen. Met halve wind een zonnetje en een snor op de boeg gaan we weer verder zuidwaarts. Er staat nog steeds een flinke deining van ik schat 3 meter die netjes onder ons door schuift.

Margaretha vaart en ik ga maar eens proberen een tukkie te doen. Na een uur proberen geef ik het op. Kennelijk nog niet moe genoeg om in deze op en neergaande lift in slaap te vallen. Zeilkleding eerst maar eens aandoen. Ook dat is telkens weer een acrobatisch hoogstandje op zo’n schommelende boot. Maar als beloning voor de moeite krijgen we dolfijnen op bezoek. De wind is ondertussen ook gaan liggen en we motoren de laatste mijlen naar Sunderland en laten de dolfijnen achter ons. Op het havenhoofd van de buitenhaven is het druk met mensen. Vissers? Welkomstcomitee? Als we dichterbij komen zien we de aanleiding: een school dolfijnen zwemt  rond bij de havenmond en in de buitenhaven en dus nu ook rond onze boot. Blijft speciaal die grote vissen om je heen.

‘s Avonds gaan we ter gelegenheid van onze trouwdag ergens uit eten. In de bar van het restaurant staat de TV aan. In elke bar hanger er minstens 3. Dat is normaal hier en gebruikelijk staan die op een sportzender, of op een sportzender of als het echt niet anders kan op een sportzender afgestemd. We zien echter een serieuze nieuwslezer afkondigen dat “Her Majesty queen Elizabeth II has just passed  away” Is er toch nog iets belangrijker dan sport in Engeland.

Morgen maar een krantje scoren.