Mijn eerste wacht op open zee

Mijn eerste nachtwacht op open zee.
De koers is Thyborøn (noord Denemarken)
We zeilen Vlieland voorbij, Terschelling is het laatste land wat ik aan de einder zie.
Nu helemaal omringd door water. We passeren het verkeersscheidingsstelsel, een snelweg op zee, waar de koopvaardij rechts moet houden. En zeilboten overdwars over moeten steken. Het is bijzonder stil, geen boot te zien.
Het waait 17 a 20 knopen, en we zeilen aan de wind. Vertaalt, het waait windkracht 5 en we zeilen net niet tegen de wind in. Mijn wacht is om 19:30 begonnen.
Aan stuurboord in het oosten tekent een bleke maan zich steeds duidelijker af tegen het firmament. Aan bakboord in het westen een rode zon. Zon en maan precies tegen over elkaar.
De rode zon gluurt tussen twee strepen blauwe wolk door en als ik nog één keer kijk, knipoogt ze met het laatste flintertje zon.
De zee wordt langzaam zwarter en de lucht steeds meer rose totdat er geen licht meer in de lucht zit.
Inmiddels staat de maan recht achter ons schip, en tekent een goud geel pad van glinsteringen tot aan de spiegel.
De wind is zwakker geworden. We schuiven geluidloos over het water.
Er vliegt nog één meeuw in de verte
En heel af en toe passer ik een dobberde vogel op het water.
Ik vermaak me prima,
Om 0:30 komt Pieter uit bed, ik zet thee en koffie, geef Pieter een boterham en neem zelf een bakje havermout, dan wordt ik heerlijk in slaapgewiegd door Yemaya.