“Ik geloof dat ik niet helemaal lekker ben”

Ik ben kennelijk toch nog in slaap gevallen op dit slingerende en stampende schip denk ik als ik mijn ogen open doe. Ik lig in de salon op het dubbele bed met in mijn rug de salontafel en vanwege de helling van de boot schuin boven me de voorraadkasten. Het stampen is nog niet verminderd sinds ik in slaap gevallen ben en mijn maag heeft het ook nog steeds niet naar zijn zin. Ik besluit uit mijn kooi te klauteren en me maar eens aan te gaan kleden. Met wat moeite bereik ik de kajuitingang en blijf daar staan voor een beetje frisse lucht. Margaretha is op de hand aan het sturen en kijkt geconcentreerd vooruit. “Hoe gaat het?” vraag ik. Dat had ik beter voor moeten bereiden want zoals meestal als ze iets eentonigs doet was ze in dromenland beland en wordt daaruit met een gil wakker door mijn vraag. “Ik had je niet verwacht” verontschuldigt ze zich. Om maar aan te geven dat het niet mijn grijze uiterlijk is waar ze van schrok. Vanwege de staat van mijn maag besluit ik me buiten aan te kleden en gooi mijn kleding, schoenen, zeilpak en zwemvest in de kuip. Als ik uiteindelijk alles aan heb getrokken vraag ik waarom we op de hand sturen en het antwoord is “de stuurautomaat begon te piepen” Dan zal de accu leeg zijn, zeg ik. Ik neem het roer over en Margaretha die zoals gewoonlijk nergens last van heeft vertrekt naar binnen om wat eten te maken. Op onze tweede accu starten we de motor om stroom te draaien zodat we de lege accu weer op spanning krijgen en ik de stuurautomaat weer aan het werk kan zetten. We zijn nu ongeveer halverwege en het dichtstbijzijnde land is 100 mijl varen. Nog 27 uur te gaan naar onze bestemming Skyborøn. Dan vindt mijn maag het welletjes en duik ik met mijn hoofd in de puts. Dat lucht op. Na nog een paar stevige samentrekkingen van mijn maag is er niks meer om te spugen. Ik moet denken aan die keer dat IJsbrand bedorven rijst gegeten had. Hij zat denk ik in de tweede klas en was de eerste uren vrij van school. Een uurtje voordat hij op de fiets moest stappen gaat hij op zoek naar ontbijt. Kennelijk is al het brood op, maar niet getreurd in de koelkast staat nog en bakkie rijst dat hij lekker met boter en suiker naar binnen werkt. Niet veel later is het goed mis. Alles moet eruit, maar dan ook alles...Hij komt tot de conclusie dat naar school gaan geen optie is en denkt ik bel even dat ik ziek ben. Zo makkelijk is dat nog niet. “Je ouders moeten bellen en anders moet je gewoon naar school komen!” Is de korte meelevende reactie van de administratie. “Maakt mij niet uit, mijn ouders zijn er niet, ik ben ziek en ik vertel je dat ik niet kom vandaag!” Is de even kort en bondige reactie van IJsbrand waarna hij het gesprek beëindigd, hij heeft meer te doen vandaag en pakt het teiltje er maar weer eens bij. Na de middag komt Margaretha thuis en treft IJsbrand met bloeddoorlopen ogen van het spugen aan in zijn bed. “Wat is er met jou!” roept ze geschrokken. Waarna IJsbrand reageert met het weergaloze understatement “Ik geloof dat ik niet helemaal lekker ben”

Ik krijg van Margaretha een bakkie yoghurt met een paar biscuitjes en lepel dat naar binnen. Ze vraagt of er geen haven is waar we heen kunnen nu ik zo brak ben. Met dit weer niet volgens de gidsen. De meeste havens langs de westkust van Jutland zijn gevaarlijk om aan te lopen met westelijke winden boven windkracht 5. Dat geldt ook voor onze haven van bestemming, maar die haveningang is in ieder geval ruim en met voldoende diepgang om bij elk tij aan te lopen.

We zullen het er mee moeten doen.

Ik besluit wel om meer mijn rust te nemen en met een pilletje erbij is het net te doen.

Zo varen we hoog aan de wind verder en na een paar wachtwisselingen kan ik Margaretha melden dat we over een uur binnen gaan lopen. Er staat een flinke deining bij de ingang, maar die passeren we zonder problemen. Met Bft 6 had ik het ook nog wel aangedurfd. Even later liggen we vast op 25mtr van een visrestaurant. Vaste grond onder de voeten, een bord fish & chips met een colaatje voor je neus op een gezellig terras. Ik geloof dat ik weer helemaal lekker ben!