Vrijdag de dertiende

De wekker van IJsbrand loopt om vijf uur af. We moeten er vroeg uit want we gaan treinen vandaag. Vanuit onze havenplaats vertrekt namelijk volgens zeggen het mooiste spoorlijntje van heel Groot-Brittanië. De trein staat al klaar als we om zes uur het perron oplopen met onze rugtas gevuld met een thermoskan koffie en broodjes. We hebben er zin in! De trein bestaat uit twee dieselwagons de voorste staat vrolijk te ronken en de achterste moet nog gestart worden, maar hij heeft er duidelijk minder zin in dan wij. Herhaaldelijk starten levert geen resultaat. De officiele vertrektijd is al geruime tijd verlopen als we het slechte nieuws krijgen. “This train is going nowhere today”  Daar zit je dan met je ontbijtje in je rugzak. We krijgen koffie aangeboden en men gaat bussen regelen. Nou ja, jammer voor de heenreis, maar dan kunnen we in ieder geval de trein terug nog nemen. We wachten 20 minuten en nog geen bus te zien. Maar eens vragen wanneer de bussen komen. Nou dat is dus een dingetje. De bussen moeten namelijk uit Inverness het eindpunt van de lijn komen. Dat is tweeeneenhalfuur rijden. Vervolgens minstens tweeeneenhalfuur -met alle tussenstations erbij- reizen naar Inverness. Dan zijn we daar te laat voor de trein van 13:00 uur terug. Kortom dit gaat hem niet worden. IJsbrand heeft ondertussen de wachttijd nuttig gebruikt om eens te googelen of het traject door het EO programma Rail Away  is behandelt en jawel hoor: seizoen 10 aflevering 7. Mooi, dan kijken we die aflevering wel een keer. We besluiten ons Rail Away avontuur af te breken en lopen  terug naar de boot om verder te gaan varen naar Loch Nough. Er is nauwelijks wind als we Kyle Rhea naderen. Kyle Rhea is een nauwe doorgang tussen het eiland Skye en het vaste land. Er kan tot 8 knopen stroom staan in het slechtste geval, maar wij zijn redelijk vroeg en verwachten zo’n 3 knopen stroom mee te krijgen. We varen net de engte in als de motor er mee stopt. Stuurloos drijven we met de stroom mee de engte in. Wat nu? Brandstof op? We vullen de tank bij met onze reserves en proberen nogmaals te starten. Tevergeefs, de motor geeft niet toe. Ondertussen drijven we gestadig de stroomversnelling in. “Hoeveel tijd hebben we nog?” Vraag ik IJsbrand. Zo’n 20 minuten antwoord hij kijkend op de plotter. Dat vermindert de stress niet bepaald. Geef de gereedschapkist maar aan waarschijnlijk zijn de brandstoffilters verstopt. Dat krijg je ervan als je je brandstoftank leegvaart. IJsbrand hijst de zeilen, misschien is het zuchtje tegenwind net voldoende om de stroom dood te varen. Helaas...we zeilen nu achteruit de engte in. Ondertussen zoek ik de reservefilters op en demonteer het oude filter.  Hier zit in ieder geval het probleem want het filter zit volledig verstopt met vuil en slijm. Maar gaan we gelijk het nieuwe filter plaatsen? Voor hetzelfde geld is nog niet al het vuil uit de tank en loop die meteen weer vol. IJsbrand heeft gelukkig goed nieuws want het is iets harder gaan waaien en we varen nu langzaam van het gevaar weg. Dat geeft ons tijd om te proberen het filter te reinigen. We slaan het zo goed mogelijk leeg en spoelen het met benzine en monteren het daarna weer. Ik ontlucht het brandstofsysteem en we proberen te starten. Dat werkt dus niet. Dan maar alles vervangen. Daarna start de motor zonder problemen. We  strijken de zeilen en varen een rondje op de motor om even te testen. Hij loopt weer als een zonnetje dus varen we naar de engte. Het is ondertussen wel wat later dus de stroming is ook wat sneller geworden. Uiteindelijk hebben we 5 knopen stroom mee op het smalste deel. Dat schiet wel lekker op. Na de doorgang begint het zowaar te waaien en kunnen we gaan zeilen. Onderweg leggen we nog aan op een mooring van een jachtverhuur. Mogelijk hebben zij nieuwe filters voor ons. Na wat zoeken vinden we hun werkplaats. Een blikken loods in een verlaten baai verderop. Niet bepaald hoopgevend.  Maar als we naderbij komen zit er iemand voor de deur een peuk te roken. We leggen ons probleem voor en hij loopt voor ons uit naar binnen. Binnen zien we rekken vol met veelal gebruikte scheepsonderdelen liggen. Dat ziet er veelbelovend uit. Na wat zoeken en raadplegen van internet komen de juiste filters uit de rekken. Ze hebben zelfs een koelwater-impellertje voor onze Mercury!  Tevreden lopen we terug naar de baai waar onze boot ligt en peddelen weer aan boord. Vanavond willen we in Loch Hourn voor anker gaan. Onderweg er naartoe monteren we het nieuwe impellertje in onze bb-motor. Loch Hourn is 11 mijl landinwaarts en je komt helemaal achterin via vier doorgangen. Van de laatste wordt geadviseerd om met je dingy vooruit te varen om de doorgang te verkennen. Bij de laatste doorgang stapt IJsbrand over in de dingy en slingert de bb-motor aan. Alles werkt weer naar behoren en hij tuft vooruit om de doorgang te verkennen. Niet echt nodig want uiteindelijk blijkt er ruim 3 mtr water te staan. Er ligt zelfs een paar meerboeien. Aan een ervan maken we vast en als we de motor afzetten is de stilte overweldigend.