Tussen de Zweedse scheren

We gaan weer verder. We hebben de haven meester niet kunnen vinden, en komen er achter dat we in een privé haven terecht gekomen zijn gisteren. De passanten haven blijkt ergens anders te zijn. Nou ja dat scheelt weer een overnachting. 
De code zero rolt zich langzaam vanzelf uit. 
Goed idee zegt Pieter. Want er is hier weinig wind. 
Ik herinner hem er aan dat het stormt  op zee, en wij ons in de luwte bevinden van het eiland voor ons. Even later zien we de witte koppen op de golven. Oké trek die code-0 maar weer in. 
Het groot zeil wordt gehesen en de fok uit gerold. De zee waar we ons nu beginnen lijkt meer op een slecht gebit van een reus.  Rotsen komen vanuit 20 meter diep water recht omhoog. 
Je zou zo tot aan een rotsblok kunnen varen, als het rustig weer was. Rustig is het zeker niet. De windvtrkt nog wat aan en we besluiten alle zeilen op te ruimen en een piep klein stukje fok te laten staan dat gaat al hard genoeg. 
Nu alles onder controle is kunnen we genieten van de enorme golven die stuk slaan op de keien. En wij die er tussen door manoeuvreren. Het is prachtig hier tussen die afgekloven kale rotsen bekleed met wat mossen en andere schamele begroeing. Vele kleuren grijs zijn om ons heen.