Voorbereiding, moeilijk veel werk

Ik sta in de supermarkt, Kim vraagt moeten we nog pindakaas hebben en hoeveel afbakbroodjes hebben we nodig? Ik ben er met m'n hoofd niet bij. Vanavond om 19:00 zullen we vertrekken. Maar er moet nog van alles gebeuren. De olie van het busje moet nog bij gevuld worden, ik moet m'n tas nog inpakken. En ook moet ik alles waar een accu in zit nog opladen. Ik merk dat die categorie tegenwoordig best groot is: speaker, camera, telefoon, laptop en ga zo maar door. Wat mag ik echt niet vergeten? Als een soort zombie loop ik daar met m'n wagentje, af en toe gooien Kim en Joost wat boodschappen erbij. Maar het komt niet allemaal bij me binnen. Dan 's avonds is het moment eindelijk daar om te vertrekken. Ik loop nog een laatste keer door het huis. Heb ik alles? Vast wel. En anders is het pech. De autorit verloopt vrijwel vlekkeloos. Bij de grens naar Denemarken en naar Zweden worden we stilgehouden. Ze willen weten of we wel gevaccineerd zijn. Alles is in orde en we zijn weer snel onderweg. Het landschap om ons heen wordt steeds mooier. We kijken uit naar het moment om te zeilen. Maar eerst er zien te komen. Mijn ouders liggen in fjällbacka een lieflijk dorpje in het westen van Zweden. We kijken onze ogen uit als we aan komen, het is hier echt heel mooi. Ik manoeuvreer het busje door de smalle straatjes gevuld met toeristen op weg naar de haven. Als we zo'n 20 uur na vertrek stilstaan kunnen we niet wachten om de auto uit te stappen. We hebben het gehaald, de reis kan nu echt beginnen.