Fishing in the dark - Nitty Gritty Dirt Band

Om 21:00 's avonds gooien we onze trossen naar de havenmeester die ons op de kade stond op te wachten. Tijdens het korte interview over wat onze intenties zijn leggen we hem uit dat we dorst hebben en daarnaast hier ook willen blijven slapen. Dat was mogelijk want er was nog zat plek en naast ons was direct een kroeg. De kroeg ging wel om tien uur sluiten maar het biertje smaakte lekker. Na het uitstapje zijn Tim en ik gaan vissen. Een vriendelijke Schot zag het hoe wij telkens maar niet beet hadden en hij vond het waarschijnlijk zeer pijnlijk om aan te zien, dus riep hij naar ons dat we aan het eind van de haven moesten staan. Schijnbaar zou het daar krioelen van de makrelen, de Schot had eerder op de avond al de ene na de andere vis daar uit het water getrokken.

Vol goede hoop verplaatsen wij ons naar het einde van de pier, en inderdaad, het zat werkelijkheid vol met makreel. Nog voor ik me had kunnen settelen op de nieuwe vislocatie roep Tim: "IJsbrand, pak de knots!" Hij had beet en na deze zouden er nog 5 volgen waarna wij besloten dat het genoeg was geweest. Één ding was zeker: morgen zouden we vis eten.

De volgende dag worden Joost en Paul een beetje verward wakker door de geur van onze buit en vol trots presenteert Tim de vissen die hij nog net geen naam heeft gegeven. De zeemeeuwen hebben al lang door wat de volgende stap is en bereiden zich voor op het slachtvlees. Het is inmiddels alweer ver in de middag en we willen toch nog een wandeling maken in dit kleine dorpje.

Eenmaal terug bij de haven liggen de makrelen filletjes op ons te wachten om bereid te worden. De Schot die 's avonds had getipt over de visplaats had ook met ons zijn favoriete makrelen recept gedeeld. Namelijk met haver gepaneerde makreel. Tim was beter in het fileren. Keurige visdelen alsof ze uit de winkel kwamen. Ik besloot het op te geven; de rest van de vissen die ik bereidde werden gekneed tot makreelbitterballetjes. Het wordt hierdoor wel een beetje een bende aan boord maar het wordt ons wel duidelijk waarom hij dit zo lekker vindt. Het is ons echter ook duidelijk geworden, dat zes vissen voor vier mensen best veel is. Met volle magen vertrekken we rond een uur of 12 richting Wick.