Hitch hikin' - Bruce Springsteen

Versuft van het rare slaapritme wandelen we over de drijvende steigers naar het kantoor van de haven. 'Wat is hier allemaal te beleven' luidt de vraag als we weer terug aan boord stappen. Tim en Joost hebben de langste, laatste shift gedraaid, dus zij kruipen nog even hun bed in. IJsbrand en ik hebben meer kunnen slapen en besluiten de haven uit te wandelen. 'Er is hier een kasteelruine, maar dat is 2 uur lopen.' Ook de bus gaat maar eens in de 2 uur. IJsbrand: 'Liften?'

We wandelen het dorp uit en vragen een paar mensen bij het tankstation op de weg naar het kasteel om een lift, maar worden keer op keer afgewezen. Als we verder de weg af wandelen tot een afslag, duurt het nog een half uur tot er iemand stopt. 'Are you headed to Cruden Bay?' vragen wij, 'Sure, get in lads! Where were you planning on going?'. Wij vertellen hem dat we richting het Slains kasteel willen, waarop hij direct de afslag neemt en ons voor de poort van de ruine afzet. Na hem hartelijk te hebben bedankt lopen we de ruine in en binnen no-time staat ijsbrand boven in een torentje wat hij beklommen heeft. Om beurten vinden we mooie kasteelrestanten om op te klimmen en te fotograferen en we sluiten het avontuur af door op de rand van de clifwand dolfijnen te spotten. Hier ontmoeten we een vriendelijk Schots meisje wat nieuwsgierig is naar welke dieren wij al gespot hebben. Nadat we vertellen over de dolfijnen, zeehonden en papegaaiduikers die we onderweg zijn tegengekomen raken we aan de praat en vertellen we over ons zeilavontuur.

Het kasteel is een inspiratie geweest voor het verhaal van Dracula. Het octagonale binnenwerk van het slot was de reden voor het gelijkvormige kasteel waarin Dracula leefde volgens het boek. De wenteltrapjes en smalle gangetjes waren soms nog compleet. Het gaf een vreemd gevoel wetende dat hier al honderden jaren geleden mensen hun leven leidden en wij keken naar de restanten hiervan.

We besluiten te kijken of Joost en Tim al uitgerust zijn en keren terug, hopend op nog een vriendelijk iemand die ons mee laat liften. Na een kwartier zien we het Schotse meisje en haar vriend aan komen wandelen. Brutaal stap ik erop af en vraag ik of zij plek hebben en die kant op reden met hun auto. Zonder aarzelen besluiten ze ons te helpen. Na hun auto efficient opnieuw ingepakt te hebben passen IJsbrand en ik erbij. Ook zij zetten ons weer precies op de eindbestemming af, de haven van Peterhead.