Wicked Game - Chris Isaak

Macduff was een mooi plaatsje maar er is niet veel te doen dus we besluiten om verder naar het noorden te gaan. Nadat we de kaarten geraadpleegd hadden besluiten we een korte oversteek te maken. Volgende bestemming: Wick. Het is ongeveer 50 mijl varen vanuit Macduff en we hopen hier ongeveer 10 uur over te doen. Om dit doel te halen moeten we met hoogwater vertrekken vanuit Macduff, hierdoor is de beste vertrektijd voor ons 11 uur snachts. Nadat het pils opgedronken is vertrekken we precies om kwart voor 12. Tim en Paul nemen de eerste wacht zodat IJsbrand en ik kunnen slapen. Ik heb veel moeite met goed slapen tijdens grotere oversteken. Door de koers die we varen komen de golven recht achterop de boot. Hierdoor rol ik heel de nacht door mijn bed en samen met alle geluiden van buitenaf lig ik bijna heel de nacht wakker. Nadat ik vijf uur heb lopen rollen in mijn bed komt Paul mij uit de punt halen zodat hij en Tim kunnen gaan slapen. We zijn gelukkig al bijna op de helft. Ik hijs mijzelf in mijn zeilkleding, zet een bak koffie voor IJs en mijzelf en klim aan dek. De wind gaat harder waaien de koers is prettiger, we kunnen Wick al zo goed als zien.

Rond 10 uur komen we aan. Het eerst wat ik doe is lekker douchen en daarna stap ik mijn bed in om wat hoognodige slaap in te halen. Nadat we allemaal wat uitgerust hadden besluiten we in de avond het dorpje te gaan verkennen en een leuke kroeg te vinden. Na even rondlopen zien we een bar die nog open is en we stappen er naar binnen. Het eerste wat we daar vinden is een groep Nederlanders die buiten zaten te praten. De groep mannen waren met de motor aan het rondtoeren in Schotland. Nadat er wat verhalen uitgewisseld waren besluiten we dat het tijd was voor een verdiend biertje.

De volgende ochtend worden we gegroet door een prachte houten tweemaster die aan de andere kant van onze steiger was gaan liggen. De boot draagt ook een Nederlandse vlag maar de schippers zijn nergens te bekennen. De vorige dag waren Tim en IJsbrand er achter gekomen dat er een whisky destilleerderij was in Wick zit die rondleidingen gaf, The Old Pulteney Distillery. We boeken een tour en gaan hier in de middag heen. De destilleerderij ligt midden in het dorp en is duidelijk al erg oud. De tour was erg interessant en persoonlijk omdat er naast ons 4 nog 4 andere mensen uit Londen waren en later sloot er nog een Nederlands koppel aan. De tour nam ons mee langs het hele proces en eindigde bij de gigantische opslag van whiskyvaten. In een grote hal stonden 10.000 vaten whisky te rijpen en alleen van de geur in die hal kon je al dronken worden.

De tour eindigde met een proeverij waar we een paar verschillende lekkere whisky`s konden proeven. Hier raken we aan de praat met het Nederlandse koppel. Het bleek dat de prachtige houten tweemaster van hun is. De man verteld dat hij de boot in 13 jaar tijd zelf gemaakt heeft om de wereld mee rond te zeilen. Terug in de haven worden we uitgenodigd om binnen in hun boot te kijken. De boot is van binnen net zo prachtig als van buiten en het is duidelijk te zien dat er heel veel werk en liefde in is gestoken. Voor de mensen die het leuk vinden meer over de boot te lezen, hun website is http://www.shpountz.nl

De volgende ochtend wilde ik graag nog wat van de omgeving van Wick zien. Als je de haven uitloop wordt je al snel begroet door de oude steengroeve. Hier zijn de muren van steen duidelijk uitgehakt en weggeblazen door mensen. Als je doorloopt kom je snel bij de zee uit. Hier lopen grote vlakke stukken gesteente schuin het water in. Hier kon ik fanatisch overheen klimmen zodat ik van de waterkant naar de tiental meter hoge kliffen kon komen. Ik volgende het gesteente verder langs te kust tot ik bij een bordje met “cave” kwam. Dit klonk natuurlijk veel te interessant om niet naar te kijken en al snel kwam ik bij de grot. Een grote opening van ongeveer 5 meter hoog en even breed was nog net bereikbaar voor het getij de grot onbereikbaar zou maken. De grot was erg indrukwekkend en liep tot ver in de klif door. Toen ik merkte dat het opkomende getij mij vrij snel op zou sluiten in de grot ben ik er vlug uitgeklommen en doorgelopen. Een stukje verderop was een redelijk uniek zicht. In het begin van 1900 was hier een openlucht zwembad tegen de kliffen gebouwd door een witgeschilderde beton muur het water in te bouwen. Met hoogtij zou dit zwembad vollopen met vers water en met laag tij kon hier in gezwommen worden. Toen ik op de betonnen muur rond het zwembad was gelopen en weer de klif op gelopen was, kwam ik daar Tim tegen die aan het hardlopen was. We liepen samen terug naar de boot omdat we binnenkort weer weg zouden varen. Volgende bestemming: Orkneys.